Energizers: You hate them or you love them

 In Ervaring, Werkvormen

Ken jij ze ook? Van die oefeningen – vaak geïnspireerd op werkvormen uit de theatersport – om even een lekkere dosis energie in de groep te krijgen. Je probeert even een andere leerstijl aan te spreken, of mensen uit hun ‘comfort zone’ te trekken zodat ze daarna weer fris en fruitig verder kunnen.

 

I hate them. Als deelnemer van trainingen. Heel erg zelfs. Het ‘geforceerde’ van zulke oefeningen waarbij ik ineens ‘lekker gek’ moet gaan doen met een onbekende om daarna, zonder enige inhoudelijke koppeling, weer terug te gaan naar de inhoud waar ik voor gekomen ben.

I love them. Als trainer. Maar dan wel als ze inhoudelijk toegevoegde waarde hebben voor mijn training. Dus niet alleen om even energie erin te pompen, maar juist oefeningen om nieuwe inzichten en ‘aha!- momenten’ te creëren. En natuurlijk pas nadat er een superveilige sfeer is, waarin men fouten durft te maken.

Natuurlijk is het soms moeilijk om de koppeling met het onderwerp of thema van de training te maken, maar door steeds meer werkvormen te leren kennen en toe te passen, lukt het steeds beter om unieke energizers neer te zetten die een concreet leerdoel hebben.

Gerelateerde Artikelen
2 reacties weergegeven
  • Arie Speksnijder
    Beantwoorden

    Mooi geschreven Jerre. Ik ben het vooral eens met die inhoudelijk toegevoegde waarde. Eigenlijk vind ik dat een hele training gewoon ‘energizing’ moet zijn, omdat de deelnemers voortdurend inhoudelijk betrokken zijn bij de training. Dan heb je helemaal geen aparte energizers meer nodig. Soms lijkt de energizer te veronderstellen dat je daarna deelnemers weer twee uur passief naar een PowerPoint kunt laten kijken.

pingbacks / trackbacks

Geef een reactie